17 lipca 2010 roku wchodzi w życie ustawa o rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. 106, poz. 675). Niezależnie od wprowadzanych przez nią rozwiązań (skądinąd nie jest przesadą nazwanie ich rewolucyjnymi), mających na celu likwidację tzw. barier inwestycyjnych w telekomunikacji, warto zwrócić uwagę na przepis art. 71 pkt 4, który uchyla art. 58 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne – dalej Pt (Dz. U. z 2004r., Nr 171, poz. 1800, ze zm.)
Art. 58 Pt nakazywał, w przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu prawnego do nieruchomości innego niż prawo własności, prawo użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, uzyskania pisemnej zgody odpowiednio: właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej, na przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci.
Obowiązku tego nie wymagano w przypadku, gdy właścicielem, użytkownikiem wieczystym nieruchomości lub członkiem spółdzielni mieszkaniowej była osoba prawna.
Zastanawia sens powyższej regulacji (art. 58 Pt) nie tylko z punktu widzenia braku zasadności i celowości wyłączenia osób prawnych z kręgu właścicieli, użytkowników wieczystych, czy członków spółdzielni mieszkaniowej, od których wymagana byłaby taka zgoda, ale także pod kątem tworzenia nowych zasad zapewnienia sobie usług telekomunikacyjnych na cudzym gruncie. Przecież uprawnienia – nazwijmy ich umownie dla potrzeb niniejszego artykułu – „niewłaścicieli” tzn. najemców, dzierżawców, użytkowników itp., na moment wejścia w życie Pt regulowane były w sposób wyczerpujący i kompletny w przepisach kodeksu cywilnego, a ich zastosowanie w praktyce nie budziło wcześniej wątpliwości, czy też rozbieżności w orzecznictwie.
Zgodnie z art. 684 KC najemca może założyć w najętym lokalu (…) telefon, radio i inne podobne urządzenia, chyba że sposób ich założenia sprzeciwia się obowiązującym przepisom albo zagraża bezpieczeństwu nieruchomości. Jeżeli do założenia urządzeń potrzebne jest współdziałanie wynajmującego, najemca może domagać się tego współdziałania za zwrotem wynikłych stąd kosztów. Zasadę tę stosuje się wprost do użytkownika (art. 268 KC), odpowiednio do mających służebność mieszkania (art. 302 § 2 KC), czy też dzierżawcy (art. 694 KC).
