Jedna z ponoć najbardziej liberalnych gospodarek na świecie zablokowała wolnorynkową transakcję dobrowolnego przejęcia jednego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego przez drugiego. Uzasadniona ostrożność, skuteczny lobbing, czy demagogia ochrony konsumenta? No cóż, nie mam pojęcia, jaka jest odpowiedź na to pytanie… To komentarz, a nie analiza, do sporządzenia której brakuje mi wiedzy.
W tym roku jednak na rynku telekomunikacyjnym głośno było o działaniach organów antymonopolowych. I patrzcie: Simonowi Boydowi się udało (kupić Astera), Zygmuntowi Solorzowi się udało (kupić Polkomtel), Mirosławowi Godlewskiemu się udało (kupić Telefonię Dialog), a Randallowi Stephensonowi, jak raz, się nie udało (kupić amerykańskie T-Mobile). Chociaż polscy menedżerowie zaliczyli sukces, to jednak „strach był”. Zwłaszcza w przypadku długotrwałego badania fuzji UPC z Asterem. I w Polsce, i w Stanach Zjednoczonych urzędy antymonopolowe pokazały, kto – w niektórych przypadkach – rządzi rynkiem.