I.
Zgodnie z ustawą z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: ustawa o podatkach i opłatach lokalnych), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych wprowadza własną definicję „budowli”, przez którą rozumie się obiekt budowany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Ustalając zatem przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości, należy sięgnąć do przepisów prawa budowlanego i zawartych tam definicji „budowli”, „obiektu budowlanego” oraz „urządzenia budowlanego”.
II.
Od kilku lat toczy się spór pomiędzy organami podatkowymi a przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi o opodatkowanie podatkiem od nieruchomości linii kablowych ułożonych w kanalizacjach kablowych wchodzących w skład sieci telekomunikacyjnych. Organy podatkowe stały na stanowisku, że sieć telekomunikacyjna, jako całość użytkowa, jest siecią techniczną, a więc budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego, a kable ułożone w kanałach kablowych są częścią tej sieci (a więc częścią budowli) i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Z kolei przedsiębiorcy telekomunikacyjni wskazywali, że kable telekomunikacyjne nie stanowią samodzielnej budowli, instalacji lub urządzenia tworzącego wraz z budowlą całość użytkowo-techniczną, ani urządzenia budowlanego związanego z obiektem budowlanym umożliwiającego użytkowanie obiektu, a zatem podatek od nieruchomości od kabli jest nienależny.