Główne problemy z numerem alarmowym, to niemożność zlokalizowania ofiary wypadku, długi czas oczekiwania na połączenie, trudności z oceną sytuacji przez dyspozytora w centrum powiadamiania, utrudniony dostępu dla osób niepełnosprawnych, brak możliwości wykonywania połączeń przez systemy VoIP.
16 października 2008 r. w Brukseli zakończone zostało postępo wanie w sprawie naruszenia przez Polskę przepisów unijnych dotyczących lokalizacji osoby dzwoniącej z telefonu komórkowego na112. Decyzję o zamknięciu postępowania podjęto, kiedy Polska oficjalnie potwierdziła, że problem został wyeliminowany.
Według badań Eurobarometru tylko ponad połowa Polaków zna numer alarmowy. Podobna sytuacja jest w Republice Czeskiej, Luksemburgu, Słowacji i Finlandii. Najniższy poziom świadomości numeru 112 notowany jest jednak we Włoszech, Grecji i Wielkiej Brytanii, gdzie wie o nim mniej niż 10 proc. obywateli. Szacuje się, że gdyby system numeru 112 działał prawidłowo, a wiedza o nim była wyższa, to w 27 krajach UE można by uratować rocznie 5 tys. ofiar wypadków więcej.
W 1991 r. UE zdecydowała się na wprowadzenie numeru 112 jako jednolitego europejskiego numeru alarmowego. Od 2003 r. unijne przepisy dotyczące telekomunikacji wymagają od państw członkowskich zapewnienia każdemu obywatelowi bezpłatnego połączenia z numerem alarmowym.
wsp.Łukasz Dec
