Szef ds. fabuły w Cyberpunku: Nie próbujemy bawić się w futurologów

Jak nastroje przed premierą?

Z niecierpliwością czekamy, kiedy „Cyberpunk 2077” trafi w ręce graczy. Po latach intensywnej pracy siedzimy jak na szpilkach. W tę grę włożyliśmy dużo serca i mamy nadzieję, że się spodoba.

mat. pras.

cyfrowa.rp.pl

Jaki dyskurs dominuje w „Cyberpunku” i z jakich gatunków czerpaliście inspirację?

„Cyberpunk” wymagał od nas opanowania nowego języka, dzięki któremu mogliśmy stworzyć inną niż dotąd historię. Musiał to być język, który nadaje się do opowiadania zarówno o tym, co dzieje się w ciemnych uliczkach, jak i o wydarzeniach rozgrywających się w drapaczach chmur. Język pasujący do opisywania przyszłości, ale pozwalający podtrzymać kontakt ze współczesnym odbiorcą i jego problemami.

CZYTAJ TAKŻE: Nago promuje Cyberpunka. Kim jest partnerka Elona Muska?

Inspiracji szukaliśmy u klasyków cyberpunka, w czarnym kryminale, z którego cyberpunk czerpie, a nawet w dziełach klasycznych. Wiele postaci w naszej grze to ludzie obdarzeni gorącym temperamentem albo posiadający wyraźnie określone przekonania, więc temperatura dyskusji bywa wysoka, a ten ogień lubimy zestawiać z lodem korporacyjnych technokratów.

CD Projekt znany jest z tego, że odważnie podejmuje tematy związane z dyskryminacją, nierównością i przemocą. W jakim stopniu pojawiają się w waszej nowej grze?

Cyberpunk jako gatunek został stworzony do opowiadania o problemach i lękach współczesności, więc nie mogliśmy ominąć trudnych tematów. Nasza główna postać – jako przestępca – stoi poza systemem społecznym, więc dało nam to okazję do stworzenia wielu małych historii o przybyszu, który wchodzi do lokalnego ekosystemu, poznaje go i zaburza. W grze opowiadamy historie o ludziach żyjących na osiedlu przyczep, o zarabianiu na religii i o prawdziwej wierze w świecie technologii. Bohater ma do czynienia z przemocą na ulicach i przemocą w korporacyjnych gabinetach.

CZYTAJ TAKŻE: Są recenzje Cyberpunka. Nie jest aż tak różowo, jak miało być

Na ile świat w waszej grze można rozumieć jako futurologię, a na ile jako fikcję?