W internecie jest niezmierzona ilość danych, a OSINT w umiejętny sposób gromadzi i wydobywa z nich konkretną wiedzę. OSINT to skrót od Open Source INTelligence, którego rozwinięcie można przetłumaczyć jako „wywiad ze źródeł otwartych” lub też „wywiad jawnoźródłowy”. Jego zadaniem jest gromadzenie, ocena i analiza publicznie dostępnych informacji w celu udzielenia odpowiedzi na konkretne pytanie wywiadowcze. Metodykę postępowania z danymi z jawnych źródeł każda służba czy organizacja wypracowuje we własnym zakresie i na bazie własnych doświadczeń. OSINT, czyli biały wywiad, często stanowi punkt wyjścia do dalszych i głębszych działań wywiadowczych.
Z białym wywiadem jest też związane pojęcie infobrokera, eksperta od wyszukiwania danych ze źródeł otwartych. W profesji tej występować może specjalizacja w zależności od rodzaju dostarczanej informacji, np. broker informacji biznesowej lub prawniczej. Infobrokerzy coraz częściej pracują w różnego rodzaju instytucjach, fundacjach, stowarzyszeniach i prywatnych przedsiębiorstwach, w których informacja odgrywa ważną rolę.
Kto korzysta z OSINT
OSINT jest narzędziem do gromadzenia informacji w różnym szerokim zakresie i może być wykorzystywany przez szereg organizacji z wielu branż, instytucji, firm, a także służb specjalnych . Z OSINT korzystają: prywatni detektywi, kancelarie prawne, testerzy penetracyjni, analitycy finansowi, ubezpieczyciele, instytucje zajmujące się analizą ryzyka, firmy konsultingowe i prowadzące badania rynkowe oraz agencje marketingowe. Białym wywiadem posługują się osoby zajmujące się bezpieczeństwem w firmach oraz wywiadownie gospodarcze, a także agencje bezpieczeństwa narodowego, wojsko i policja. OSINT jest pomocny w prowadzeniu np. śledztw kryminalnych, ponieważ pomaga identyfikować świadków i podejrzanych oraz odnajdywać dowody.
Z jakich źródeł OSINT czerpie wiedzę?
Liczba otwartych źródeł, które służą zdobywaniu informacji wywiadowczych, jest ogromna. Są to komunikatory internetowe, serwisy z nagraniami wideo, strony internetowe, bazy patentów, mapy, katalogi, książki telefoniczne, internetowe kampanie reklamowe, życiorysy, oferty pracy, publiczne rejestry, social media, np. Twitter, YouTube, Facebook, Instagram, LinkedIn (część białego wywiadu zajmująca się mediami społecznościowymi nazywana jest SOCMINT – Social Media Intelligence). Sporo informacji można też uzyskać z analizy metadanych plików. Wiele wiedzy można wydobyć z danych publicznych, oficjalnych źródeł rządowych i samorządowych, raportów instytucji publicznych, np. NIK, oraz innych danych z publicznych rejestrów czy dokumentów sądowych.
W OSINT wykorzystuje się także serwisy dające dostęp do map i zdjęć satelitarnych, są to m.in. Google Maps, bing.com/maps czy Geoportal. Dostarczają one cennych informacji geoprzestrzennych na temat lokalizacji różnych obiektów. Kolejne źródła to media: gazety, czasopisma i internetowe serwisy informacyjne, w tym Wiki Leaks, blogi, słowniki, encyklopedie internetowe, różnego rodzaju komercyjne repozytoria. Całkiem sporo można się też dowiedzieć, umiejętnie korzystając po prostu z wyszukiwarek, jak Google czy Bing.
