Resort łączności wstrzymał pod koniec ubiegłego roku prace nad drugą, dużą nowelizacją Prawa telekomunikacyjnego, potocznie zwaną nowelizacją „nieunijną” (w odróżnieniu od przyjętej w marcu 2009 r. nowelizacji „unijnej”). Decyzja została podyktowana faktem przyjęcia w listopadzie 2009 r. unijnej dyrektywy łączności elektronicznej nazywanej powszechnie pakietem telekomunikacyjnym. Ministerstwo Infrastruktury uznało, że harmonizacja polskiego prawa z dyrektywą wymusiłoby w krótkim czasie kolejną nowelę Prawa telekomunikacyjnego.
Ostatecznie z planowanego [link=http://bip.mi.gov.pl/pl/bip/projekty_aktow_prawnych/projekty_ustaw/ustawy_telekomunikacja/proj_ust_prawo_telekom_17_12_09]projektu pozostała jedynie zmiana definicji abonenta[/link], tak aby nie obejmowała ona wyłącznie konsumentów, którzy zawrą umowe z dostawcą publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej na piśmie. Chodzi przede wszystkim o użytkowników telefonów komórkowych na kartę (pre-paid). Konieczność zmiany definicji abonenta wynika z wyroku unijnego Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził jej niezgodność z dyrektywą 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łaczności elektronicznej.
