Pierwszy projekt satelitarny USA z tym mocarstwem. Ma ratować Ziemię

Misja dostarczy wyjątkowych obrazów Ziemi. Dane dostarczone przez NISAR mogą okazać się pomocne w reagowaniu na klęski żywiołowe na Ziemi. Zainteresowanie lotem na świecie jest ogromne, co było widać w statystykach wyszukiwania Google Trends.  

NISAR, czyli pierwszy amerykańsko-indyjski satelita

Misja NASA-ISRO Synthetic Aperture Radar (NISAR) to misja kosmiczna będąca wspólnym projektem amerykańskiej agencji kosmicznej NASA i Indyjskiej Organizacji Badań Kosmicznych ISRO (Indian Space Research Organisation). W ramach NISAR został zbudowany i wystrzelony na orbitę okołoziemską dwuczęstotliwościowy radar z syntetyczną aperturą (SAR). Wykorzystuje on mikrofale do wykrywania odległych powierzchni i obiektów, a dzięki zaawansowanemu przetwarzaniu danych umożliwia obserwację szczegółów w wysokiej rozdzielczości.

NASA i ISRO podpisały umowę o partnerstwie w misji NISAR 30 września 2014 roku. Całkowity koszt satelity to ok. 1,5 mld dolarów, co czyni go najdroższym na świecie satelitą obrazowania Ziemi.

Satelita radarowy NISAR

Satelita radarowy NISAR wyniesiony został 30 lipca w przestrzeń kosmiczną na pokładzie GSLV-F16 – geostacjonarnej rakiety nośnej ISRO. Umieszczony został na orbicie okołoziemskiej synchronicznej ze Słońcem (orbicie heliosynchronicznej) na wysokości 747 km, co oznacza, że będzie w regularnych odstępach czasu przelatywał nad tymi samymi obszarami Ziemi.

NISAR to radar z syntetyczną aperturą o masie ok. 2400 kg. Posiada dużą, rozkładaną antenę reflektorową o średnicy 12 m, zamontowaną na rozkładanym wysięgniku o długości 9 m.

NISAR i jego podwójny system radarowy

NISAR może rejestrować szeroki zakres informacji dzięki podwójnemu systemowi radarowemu.  Jest to pierwszy satelita obrazowania radarowego, który wykorzystuje dwie częstotliwości:

Długie fale w paśmie L przenikają np. przez korony drzew, umożliwiając tym samym badanie struktury lasu. Natomiast krótsze fale w paśmie S pozwalają na pomiar niewielkich obiektów, takich jak np. liście w celu monitorowania upraw.

NASA, oprócz pasma L, dostarczyła m.in. antenę reflektorową radaru i rozkładany wysięgnik. Natomiast ISRO, poza pasmem S, dostarczyła m.in. korpus satelity i rakietę nośną, a  ponadto kalibruje urządzenie i przetwarza jego dane.

Czytaj więcej

Globalne Interesy

Nowa potęga w kosmosie. Teraz łazik księżycowy, w 2024 r. ludzie na orbicie

Indie dość niespodziewanie dobiły do stawki krajów liczących się w kosmicznym wyścigu. Wysłanie s...

– NISAR to partnerstwo 50/50 między NASA a ISRO. Te dwa radary współpracują ze sobą, aby uzyskać wyniki badań naukowych, których żaden z nich nie byłby w stanie osiągnąć samodzielnie – powiedziała cytowana przez CNN Science Wendy Edelstein, zastępca kierownika projektu NISAR w JPL (Jet Propulsion Laboratory) NASA, podczas konferencji prasowej 21 lipca.

Fazy misji NISAR

Jak można przeczytać w komunikacie zamieszczonym na stronie internetowej ISRO, misję NISAR można podzielić na cztery fazy:

NISAR umożliwi monitorowanie Ziemi w niespotykany dotąd sposób

NISAR będzie okrążał Ziemię 14 razy dziennie, co pozwoli mu skanować niemal cały obszar naszej planety w cyklu 12-dniowym. Dzięki temu będzie w stanie wykryć nawet niewielkie zmiany na jej powierzchni. Technologia wykorzystywana w NISAR umożliwi obserwację powierzchni Ziemi niezależnie od pory dnia i pogody.

Zadaniem NISAR będzie obserwacja skomplikowanych procesów zachodzących na powierzchni Ziemi, takich jak zmiany dotyczące pokrywy lodowej i śnieżnej, wzrost poziomu mórz i wód gruntowych, zaburzenia ekosystemu, zagrożenia naturalne (wybuchy wulkanów, trzęsienia ziemi, tsunami, osuwanie się ziemi, topnienie lodowców, powodzie, pożary lasów). NISAR ma pomóc zapobiegać lub minimalizować skutki klęsk żywiołowych. Ma również dostarczać danych dotyczących zmian w ukształtowaniu terenu wywołanych działalnością człowieka (rolnictwo, wznoszenie budynków).

„Dane NISAR mogą pomóc ludziom na całym świecie lepiej zarządzać zasobami naturalnymi i zagrożeniami, a także dostarczyć naukowcom informacji pozwalających lepiej zrozumieć skutki i tempo zmian klimatu. Pogłębią one również naszą wiedzę na temat twardej zewnętrznej warstwy naszej planety, zwanej skorupą” – można przeczytać na stronie internetowej NASA.