Fińska strategia rozwoju telekomunikacyjnej usługi powszechnej została sformułowana w grudniu 2008 r. Wtedy fiński rząd zapowiedział, że w sytuacji kiedy usługi telekomunikacyjne świadczone przez komercyjnych operatorów nie będą mogły zostać dostarczone obywatelom, rząd wspomoże działania które zapewnią dostęp do nich „wszystkim”. Strategie określiła dwa cele rozwoju usługi powszechnej – zakładające włączenie do niej w 2010 r. łącza szerokopasmowego o przepływności minimum 1 Mb/s, a w 2015 r. – 100 Mb/s. Przepis o rozszerzeniu usługi powszechnej o łącze 1 Mb/s wchodzi w życie już wkrótce, 1 lipca.
[srodtytul]Kto sfinansuje inwestycje?[/srodtytul]
Jego realizacja nie będzie przysparzać większych trudności, bo jak szacuje fińskie Ministerstwo Transportu i Łączności, już teraz łącze 1 Mb/s jest dostępny niemal w całej Finlandii.
Większym wyzwaniem będzie dostarczenie całej, liczącej nieco ponad 5 mln osób populacji Finlandii łącza 100 Mb/s. Fiński rząd zakłada, że za pięć lat każdy obywatel Finlandii będzie mieszkał nie dalej jak 2 km od najbliższego światłowodu, który ma posłużyć dostarczeniu 100 Mb/s. Wypełnienie tego postulatu będzie oznaczać konieczność sfinansowania przez państwo przyłączy do ok. 130 tys. gospodarstw domowych, co będzie kosztować ok. 400 mln euro, z czego tylko ok. 66 będzie pochodzić z budżetu państwa. Resztę wyłoży Unia Europejska oraz firmy telekomunikacyjne – operator dostarczający usługę telekomunikacyjną na dofinansowanej przez państwo infrastrukturze będzie zobowiązany wyłożyć minimum jedną trzecią kosztów inwestycji. Rozpowszechnieniu infrastruktury światłowodowej sprzyjają przepisy, przewidujące obowiązkowe wyposażanie infrastruktury telekomunikacyjnej w dukty światłowodowe. W sytuacji, kiedy w ramach danej inwestycji transportowej budowana jest infrastruktura operatorów telekomunikacyjnych oraz np. dostawców prądu, to firmy mogą podzielić się jej kosztami.
[srodtytul]Przepływności rzeczywiste a wymagane[/srodtytul]
