Ponadto, sieć musi spełniać wszystkie założenia wynikające z zasad działania „chmury”, między innymi zapewniać bezpieczeństwo i separację danych różnych użytkowników oraz wydajność zależną od wymagań poszczególnych aplikacji. Wykorzystanie możliwości współczesnych sieci telekomunikacyjnych w systemach cloud computing umożliwia także modyfikację ich architektury i rozproszenie oraz dystrybucję zasobów w sposób analogiczny do tego, w jaki sieci CDN (ang. Content Distribution Network) zapewniają optymalizację dostępu do treści, przenosząc je do węzłów zlokalizowanych jak najbliżej tych użytkowników, którzy są nimi aktualnie zainteresowani.
Przewidywana ekspansja modelu realizacji usług „w chmurze” zwiększa coraz bardziej jego zależność od sieci telekomunikacyjnej i jej możliwości. Rola operatorów w realizacji bezpiecznych, niezawodnych i zarządzanych usług typu cloud powinna więc rosnąć a wraz z nią możliwości biznesowe, związane z tym obszarem rynku. Naturalnym przykładem może być połączenie usług typu VPN (ang. Virtual Private Network) i usług hostingu, świadczonych obecnie dość powszechnie przez wielu operatorów. Infrastruktura „chmury” w postaci sieci o odpowiednich właściwościach (skalowalność interfejsów, duża przepływność, wirtualizacja), serwerów obliczeniowych, centrów przechowywania danych oraz systemów zarządzania obejmujących całość systemu może zapewnić operatorom wiodącą pozycję wśród konkurencyjnych rozwiązań, które składają się zwykle z trzech osobno realizowanych i zarządzanych filarów: zasobów obliczeniowych, systemów dyskowych i sieci.
Telekom, jako użytkownik i jako usługodawca
Takie rozwiązania wymagają jednak umiejętnego połączenia wiedzy i doświadczeń z dwóch domen: techniki informatycznej (IT) oraz telekomunikacji. Dlatego Alcatel-Lucent realizuje je w partnerstwie z firmą Hewlett-Packard, zapewniając zintegrowaną infrastrukturę sieci IP (routery usługowe z serii SR, przełączniki ethernetowe, przełącznice optyczne), objętą wspólnie z centrami danych i serwerami „chmury” zunifikowanym systemem zarządzania.
Zaawansowane techniki sieciowe zapewniają skalowalne, bezpieczne, zwirtualizowane środowisko, łączące zasoby „chmury” oraz jej klientów. Dzięki temu możliwa jest elastyczna dystrybucja świadczonych usług na wszystkie rozproszone zasoby oraz oferowanie usług o wyśrubowanych i stabilnych parametrach sieciowych (przepływność, opóźnienia), gwarantowanych w umowach z klientami na równi i wspólnie z parametrami związanymi z infrastrukturą IT. Jednolite rozwiązanie zapewnia też klientom rozbudowane i zunifikowane możliwości monitorowania parametrów usług oraz zarządzania nimi, bardzo trudne do osiągnięcia w środowisku, w którym różne podmioty odpowiadają za różne aspekty ich realizacji.
Doświadczenie operatorów w aspektach sieciowych jest nie do przecenienia w sytuacji, gdy w środowisko „chmury” mogą przenosić się aplikacje o tak różnych charakterystykach i wymaganiach, jak np. data mining, systemy analityczne, transakcyjne bazy danych, systemy CRM, ERP, poczta elektroniczna, systemy telekonferencyjne, VoIP, centra obsługi klienta, środowiska testowe, różne serwery aplikacyjne, serwery mediów, przetwarzanie grafiki dla gier czy archiwizacja danych.
Operator może jednak sam być też beneficjentem rozwiązań typu cloud, przenosząc swoje własne systemy IT na takie platformy. Co więcej, część rozwiązań związanych z infrastrukturą sieci telekomunikacyjnej, szczególnie niektóre elementy funkcjonalne architektury sieci NGN i IMS z warstwy aplikacji i sterowania sesją, dobrze pasują do realizacji w „chmurze” o odpowiednich parametrach.
W odległej perspektywie prowadzi to do modelu określanego jako NaaS (ang. Network as a Service), w którym wszystkie elementy sieci niezwiązane z wyspecjalizowanym sprzętem (jakim są np. radiowe systemy dostępowe) są realizowane w systemie typu cloud. Być może nawet jako usługa dostarczana operatorowi z zewnątrz dla optymalizacji kosztów i przeniesienia kosztów kapitałowych w koszty operacyjne.
