Niektóre zdania w umowach podsuwanych do podpisu przez operatorów telekomunikacyjnych mają ponad sto wyrazów, a do ich zrozumienia potrzeba doktoratu – takie wnioski płyną z najnowszego „Sprawozdania o stanie ochrony języka polskiego” przygotowanego przez Radę Języka Polskiego przy Polskiej Akademii Nauk – pisze dziś „Rzeczpospolita”.
Ustawa o języku polskim zobowiązuje Radę Języka Polskiego do przedstawienia Sejmowi i Senatowi stosownego sprawozdania. W 2013 r. Rada analizowała język urzędników. Teraz przyjrzała się tekstom w obrocie konsumenckim, czyli m.in. ulotkom załączanym do leków i kosmetyków, instrukcjom obsługi i różnego rodzaju umowom.
Najbardziej alarmujące wnioski płyną z lektury dokumentów przygotowywanych przez operatorów telekomunikacyjnych. Zdaniem Rady umowy dla abonentów „są przygotowane tak, by zabezpieczać tylko interes nadawcy”, a ich „forma graficzna, układ tekstu, jak i sposób jego opracowania służą temu, by zniechęcić odbiorcę do zapoznawania się z treścią umowy”.
Językoznawcy analizowali wybrane losowo fragmenty umów czterech operatorów pod kątem tzw. indeksu mglistości Roberta Gunninga opisującego trudność zrozumienia tekstu. Z badań wynika, że tylko umowa w sieci Plus jest napisana stosunkowo prostym językiem. Dokumenty w T-Mobile i Orange mają tak skrajną mglistość, że do ich zrozumienia nie wystarczą nawet wyższe studia.
Niewiele mniej mglista jest umowa w sieci Play, ale z kolei w niej znaleziono rekordowe zdanie, składające się ze 176 wyrazów. „W takich zdaniach, wielokrotnie współrzędnie i podrzędnie złożonych (…) nierzadko zaciera się sens całej konstrukcji” – czytamy w raporcie.
