Bazują na założeniu, iż oprogramowanie, platformy oraz infrastruktura informatyczna mogą być oferowane jako usługa, poprzez sieć internet. Dokumenty, e-maile, jak i inne dane mogą być magazynowane „w chmurze” a dostęp do nich możliwy jest z dowolnego miejsca na świecie, poprzez niemal każde urządzenie (komputer osobisty, urządzenie przenośne, smartfon itd.) posiadające dostęp do internetu.
I.
„Chmura komputerowa” oznacza istotną zmianę podejścia do usług informatycznych. W sytuacji, kiedy coraz więcej usług oferowanych jest w sieci i dostępnych poprzez zwykłą przeglądarkę internetową, coraz mniejsze znaczenie ma to, jakim sprzętem komputerowym oraz jakim oprogramowaniem posługuje się użytkownik. Przykładowo modernizacja komputerów osobistych, wymuszona pojawianiem się coraz to nowszych wersji systemów operacyjnych, stanie się niepotrzebna. Dostęp do funkcji, usługi i programów będzie wymagał prostych i tanich (jak np. notebooki) urządzeń. W konsekwencji przedsiębiorstwa, zwykli konsumenci, ale też i urzędy publiczne będą mogły ograniczać koszty korzystania z usług informatycznych. Warto zwrócić uwagę, iż w takich krajach, jak Japonia, czy USA coraz częściej rozważa się korzystania z „chmur” przez sektor publiczny, który – tak jak np. służba zdrowia – przetwarza duże ilości danych.
II.
Można wskazać trzy poziomy „chmur komputerowych”. Pierwszą jest „oprogramowanie, jako usługa” (ang. SaaS, Software as a Service), która koncentruje się na oferowaniu internetowych aplikacji takich jak np. Gmail (usługa e-mailowa Google), umożliwiająca wirtualizacje niektórych aplikacji biurowych. Jest to jeden z najprostszych przykładów „chmury”.
