Dzieje się tak nawet pomimo ewolucyjnych zmian w obowiązujących przepisach. Jedną z takich zmian było uchwalenie 12 lat temu pakietu regulacji wspierających inwestycje telekomunikacyjne – tzw. Megaustawę (ustawa z 7.05.2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych). Co więcej, zmiany takie następowały również w kolejnych latach, a pomimo tego, niektóre organy stosujące prawo zdają się ich nadal nie dostrzegać.
Na potwierdzenie postawionej powyżej tezy wystarczy spojrzeć na proces związany z lokalizowaniem stacji bazowych. Generalna zasada stanowi, że jeżeli stacja powstaje jako samodzielny obiekt na gruncie, to wymaga pozwolenia na budowę (nie dotyczy to obiektów tymczasowych i przenośnych wolno stojących masztów antenowych, które mogą być realizowane na zgłoszenie). Nie budzi to większych wątpliwości. Jednocześnie, w związku z brzmieniem art. 29 ust. 3 pkt 3) ust. 4 pkt 3 Prawa budowalnego takich wątpliwości nie powinno budzić lokalizowanie stacji bazowych na istniejących obiektach w oparciu co najwyżej o zgłoszenie, które jest niezbędne do uzyskania dla stacji wyższych niż 3 metry, a dla stacji niższych nie ma obecnie potrzeby dokonywania takiego zgłoszenia. Oczywiście są wyjątki od takiego trybu działania jak np. lokalizowanie stacji na zabytku wpisanym do rejestru, jednakże podstawowa zasada opierając się o brzmienie przepisów prawa budowlanego powinna być oczywista gdyż obecnie przepisy te są jednoznaczne.
