Alcatel-Lucent: Główne wyzwania w realizacji sieci mobilnych z metrokomórkami

Obecnie jesteśmy świadkami wzrostu transmisji danych w sieciach mobilnych na niespotykaną dotąd skalę. Według obliczeń Alcatel-Lucent Bell Labs do 2016 roku ilość tych danych wzrośnie 25-krotnie. Powszechnie wiadomo, że tradycyjne rozwiązania bazujące jedynie na makrokomórkach nie są w stanie długofalowo zapewnić wymaganej przepustowości (zarówno z przyczyn ekonomicznych, jak i praktycznych). Powodem jest ograniczone pasmo radiowe, wyczerpujące się możliwości usprawniania transmisji wraz ze zbliżaniem się do teoretycznych limitów określonych przez Claude’a Shannona oraz ograniczenia prawne i ekonomiczne w rozmieszczaniu makrokomórek wszędzie tam, gdzie istnieje potrzeba zwiększenia przepustowości. Rozwiązaniem zapewniającym duże przepustowości jest raczej skuteczny podział pasma częstotliwości radiowych na mniejsze „sektory” lub obszary pokrycia. Taki podział można przeprowadzić na wiele sposobów: od rozmieszczenia aktywnych układów anten (AAA), po zastosowanie małych komórek. W tym drugim przypadku jedno z głównych rozwiązań stanowi „zagęszczenie” instalacji sieci mobilnej za pomocą komórek typu „metro” – niewielkich stacji bazowych, należących do operatorów sieci i przez nich zarządzanych, które umożliwiają tworzenie heterogenicznych sieci radiowych (HetNet).